The South Meraung Village

W sercu gęstej dżungli, Agung i Arip, dwóch przygód, wyruszających na wędrówkę, która na zawsze zmieni ich życie. Ich podróż przybrała nieoczekiwany obrót, gdy Agung, zawsze bardziej odważny z nich, odchylił ścieżkę w pogoni za dziwną, nawiedzającą melodią, która wydawała się go wzywać głębiej w pustynię.

Gdy słońce zaczęło zanurzyć się poniżej baldachimu, Agung natknął się na polanie, w którym starożytny, pokrytowany mchem znak czytał „The South Meraung Village”. Powietrze było gęste z mrożącą mrożącą mgłą, a sama wioska wydawała się zamrozić w czasie, a jej zrujnowane chaty szepczą historie o zapomnianej przeszłości. Ciekawość Agunga poprawiła go, a on zapuścił się dalej do wioski, nieświadomy niebezpieczeństwa, które oczekiwało.

Tymczasem Arip, zdając sobie sprawę, że jego przyjaciel zaginął, poczuł przypływ paniki. Zbliżając się do zmroku, wiedział, że musi szybko znaleźć Agung. Kierowany migotliwą latarnią i poczuciem strachu, Arip podążył słabym szlakiem pozostawionym przez Agunga, ostatecznie docierając do niesamowitych obrzeży południowej wioski Meraung.

Gdy Arip wszedł do wioski, zimny wiatr przesunął się w powietrzu, niosąc ze szepty, które wydawały się go ostrzec. Ignorując złowieszcze znaki, Aip naciskał, wzywając do Agunga. Im głębiej poszedł, tym bardziej poczuł niewidzialną obecność obserwującą go, tym cienie wydawały się przesuwać i poruszać się z własnej woli.

W końcu Arip znalazł Agunga w centrum wioski, stojąc bez ruchu przed wysokim, starożytnym drzewem. Jego sękate gałęzie rozciągały się jak ręce szkieletowe, a u podstawy leżały okrąg kamieni, który pulsował z nieziemskim blaskiem. Oczy Agunga były oszklone, jakby był pod zaklęciem i nie odpowiedział na szalone wezwania Aripa.

Nagle ziemia drżała, a z cieni wyłonił się postacie zakryte w poszarpanych szatach. Ich oczy świeciły złośliwym światłem, gdy intonowali w języku, który wysyła dreszcze kręgosłupa Aripa. Wieśniacy, od dawna uważani za zwykłą legendę, byli bardzo prawdziwi - i nie byli zadowoleni z intruzów.

Arip zdał sobie sprawę, że wioska została przeklęta, pułapka dla tych, którzy odważyli się odkryć jej tajemnice. Z każdą uncją siły udało mu się złamać zaklęcie trzymające Agung w niewoli, odciągając go od złowrogiego drzewa i przodków. Dwaj przyjaciele pobiegli po swoje życie, niesamowite pieśni wieśniaków echem za nimi.

Gdy wysiadli z wioski i z powrotem do dżungli, mgła podniosła się, a nawiedzająca melodia zniknęła w nocy. Zdeszkając w oddech, Agung i Arip ślubowali nigdy więcej nie mówić o wiosce South Meraung, wiedząc, że niektóre tajemnice lepiej pozostają niezakłócone.