Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic ($ 49,99)
Als fan van Marvel, Capcom en vechtgames in de jaren 90 is Capcom's vechtgameserie gebaseerd op Marvel-personages als een droom die uitkomt. Beginnend met het uitstekende X-Men: Children of the Atom, zijn deze games steeds groter en beter geworden. Met Marvel Super Heroes die zich uitbreiden naar het bredere Marvel-universum, vervolgens de toen ongelooflijke Marvel vs. Street Fighter-crossover, naar de over-the-top Marvel vs. Capcom, en in Marvel vs. Capcom 2 is het een uitstekende game in elk aspect, terwijl Capcom de lat steeds hoger legt. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics behandelt de eerste delen van de serie, en natuurlijk krijg je als extra bonus Capcoms uitstekende side-scrolling beat'em up-game. Een geweldige verzameling spellen.
Deze collectie lijkt te zijn gemaakt door hetzelfde team dat Capcom Fighting Collection heeft gemaakt, en heeft in de meeste opzichten vergelijkbare functies en bonusinhoud. Helaas betekent dit ook dat er maar één opslagstatus is voor de hele verzameling, gedeeld door alle zeven games. Dit is al vervelend genoeg in een verzameling vechtspellen, maar voeg een beat'em up-game toe aan de mix en het wordt nog erger als je waarschijnlijk je voortgang zelfstandig wilt opslaan, in plaats van wat je in een vechtgame allemaal doet. Oké. Al het andere hier is wat je wilt. Veel opties zoals visuele filters en gameplay-opties, geweldige extra's, waaronder talloze illustraties en een muziekspeler, en online multiplayer met terugdraaifunctie. Nieuw in deze collectie is de NAOMI-hardware-emulatie, waar de mensen bij Capcom uitstekend werk mee hebben geleverd. Marvel vs. Capcom 2 ziet er geweldig uit en speelt geweldig.
Ik ga het daarom niet bekritiseren, maar ik wil wel zeggen dat ik zou willen dat er enkele thuisversies in zaten. De PlayStation EX-versies van de team-upgames zijn zo verschillend dat ze hier leuk zouden zijn om op te nemen, en de Dreamcast-versie van Marvel vs. Capcom 2 heeft veel interessante extra's die het tot de beste thuisgame voor één speler maken. Ik zou het niet erg vinden als Capcom zijn twee Super Nintendo Marvel-games hier zou opnemen, ook al waren het niet de beste games. Welnu, de naam van de collectie is Arcade Classics, en in tegenstelling tot Blizzard lijkt de term hier correct te worden toegepast.
Zowel Marvel-fans als fans van vechtgames hebben reden om zich te verheugen over deze uitstekende collectie. De spellen zijn geweldig, er wordt met zorg mee omgegaan en je krijgt een mooie set extra's en opties. Het hebben van slechts één opslagstatus die door alle games wordt gedeeld, is een ernstig nadeel, maar verder kan ik niet veel vinden om over te muggenziften. Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classic is een andere must-have-collectie van Capcom die geweldig is om op Switch te spelen.
SwitchArcade-beoordeling: 4,5/5
Yars stijgt ($29,99)
Ik geef toe dat ik sinds de release sceptisch ben over deze game. Ik ben absoluut dol op 'Yars' Revenge'. Een van mijn favoriete 2600-spellen. Dus toen ik las dat WayForward was uitgekozen om een Yars-game in Metroidvania-stijl te maken met in de hoofdrol een jonge hacker genaamd Yar, die een schaars middenrif draagt, had ik het gevoel dat ik op een parodiewebsite was gestuit. De perfecte storm van ‘waarom’s, weet je? Moet ik dus terugnemen wat ik zei? Ja en nee. Allereerst is dit een goed spel. WayForward doet geweldig werk in dit soort games, en dat geldt ook hier. Het ziet er goed uit en klinkt goed, speelt soepel en de kaartindeling is goed genoeg. Op echte WayForward-manier duren baasgevechten vaak te lang, maar dat is geen groot probleem.
WayForward moet ook worden geprezen voor het aanpakken van de moeilijke vraag om dit spel te koppelen aan de oude single-screen shooters. Je speelt vaak levels in de stijl van Yars Revenge, en de vaardigheden die je verkrijgt doen denken aan het originele spel, maar het is ook zoveel mogelijk verbonden met een relatief uitgebreid achtergrondverhaal. Dit voelt nog steeds als een enorme opgave, maar ik denk dat Atari geen andere keus had dan een lange pass als deze te proberen. De bibliotheek met klassieke spellen kan immers maar in beperkte mate worden "opgeladen". Het voelt als een spel dat wordt verscheurd tussen twee doelgroepen die weinig overlap hebben, en ik weet niet zeker of dat beter zou zijn dan iets volledig origineels te maken.
Hoewel het debat over de vraag of dit conceptueel zinvol is waarschijnlijk zal voortduren, bestaat er geen twijfel over dat de game zelf vermakelijk is. Ik denk dat je je over de beste games in het genre niet al te veel zorgen hoeft te maken, maar als je op zoek bent naar een Metroidvania-game om een paar dagen in het weekend te spelen, zul je niet teleurgesteld zijn met Yars Rising. Wie weet? Misschien blijven ze nog een tijdje aan het spel werken en dan valt alles vanzelf op zijn plaats.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
Rugrats: Avonturen in Gameland ($ 24,99)
Ik ben een paar jaar ouder en heb niet veel heimwee naar Rugrats, maar ik ben niet oud genoeg dat ik het niet een paar keer heb gezien met mijn jongere broers en zussen. Ik ken bijvoorbeeld de namen van de hoofdpersonen en het themalied. Vraag me niet naar de film of de versie voor volwassenen, en vraag me zeker niet om specifieke afleveringen te herinneren. Ik kende Rugrats, maar ik had geen bijzonder warm en vaag gevoel bij het merk. Met dat in gedachten wist ik niet wat ik kon verwachten van Rugrats: Adventures in Gameland. Ik heb iemand horen zeggen dat het op 'Bonk' lijkt, wat heel toepasselijk is als je alleen maar naar Tommy's maat kijkt. Nou ja, er is maar één manier om het zeker te weten. Ik startte het spel, selecteerde Tommy en ging naar het tutorialniveau.
Het eerste wat opvalt is het heldere beeld. Als mijn geheugen correct is, is het zelfs duidelijker dan de tv-serie. Het volgende dat mij opviel, was de onhandige plaatsing van de bedieningstoetsen. Gelukkig is er een optie om dit probleem op te lossen. De muziek is het thema van Rugrats, dus alles klopt. Er zijn enkele Reptar-munten om te verzamelen, evenals enkele eenvoudige puzzels en vijanden om mee om te gaan. Oké, geen probleem. Platformgame met niveauverkenning, een beproefde formule. Het is niet helemaal 'Bonk', maar dat belooft niet.
Op een gegeven moment kreeg Tommy een paar hits, dus besloot ik over te schakelen naar Chucky om te genieten van de ervaring dat hij vol gezondheid was. Toen merkte ik dat hij een heel bekende sprong maakte. Een zeer hoge maar enigszins moeilijk te controleren sprong. Dat zullen ze zeker niet doen? Ik schakelde over naar Phil, die laag springt, en vervolgens Lil, die kan... zweven. En dat doen ze! Vrienden, dit is een spel geïnspireerd op Super Mario Bros. 2 (Amerikaanse versie)! En ja hoor, de vijand waar ik zojuist op stapte, kan ook worden opgepakt en weggegooid. Er waren ook blokken die ik moest oppakken en stapelen om hoger gelegen terrein te bereiken. Enigszins niet-lineaire niveaus met veel verticaliteit! Niveaus waarin je in het zand moet graven, en je weet dat Phil de deskundige graver van het stel is. wonderbaarlijk.
Ik bedoel, er zijn hier enkele knipoogjes naar andere platformgames, maar de belangrijkste gameplay doet denken aan waarschijnlijk een van de best verkochte klassieke games die nog nooit is geïmiteerd. Niet slecht, niet slecht. De baasgevechten zijn ook leuk en plezierig. Na een tijdje spelen merkte ik zelfs dat ik de beelden en de soundtrack kon schakelen tussen een strakke moderne versie en een 8-bits weergave op NES-niveau. Hoe dan ook, het speelt goed, en beide stijlen hebben hun verdiensten. Oh, en je kunt ook filters gebruiken. Als je wilt. Maar ja, heel creatief en leuk. Geïnspireerd door een spel waar ik absoluut dol op ben. Maakt goed gebruik van zijn autoriteit. Je kunt multiplayer-spellen spelen! Mijn enige minpunt, afgezien van de besturingsproblemen, is dat het een beetje te kort en simplistisch is.
Rugrats: Adventures in Gameland is beter dan ik had verwacht. Het is een hoogwaardige platformgame in de stijl van een westerse versie van Super Mario Bros. 2, met een paar extra elementen en features die ervoor zorgen dat de game niet te veel op de bron lijkt. De Rugrats-licentie is goed geïmplementeerd, hoewel ik wel zou willen dat er stemacteurs waren voor de tussenfilmpjes. Zeker, een beetje kort en licht, maar de moeite waard om te spelen voor zowel platformgames als fans van Rugrats.
SwitchArcade-beoordeling: 4/5
