Begraven binnen de Xbox Podcast van deze week was spannend, zij het bitterzoet, nieuws over Fable van Playground Games. Een zeldzame gameplay -glimp werd onthuld, maar helaas, vergezeld van een vertraging. Aanvankelijk gepland voor dit jaar, wordt de release van Fable nu naar 2026 gepusht.
Hoewel vertragingen zelden welkom zijn, kunnen ze een rijkere, meer verfijnde ervaring aangeven. Deze extra tijd kan de wereld van Fable in staat stellen echt te floreren. Maar waarom zou je werkeloos wachten? Dit is de perfecte gelegenheid om Fable II opnieuw te bezoeken (of te ontdekken!), Het hoogtepunt van de serie - een echt unieke en vreemd boeiende RPG van Lionhead Studios (2008).
Volgens de RPG -normen van vandaag is Fable II ongebruikelijk. Zelfs in vergelijking met zijn tijdgenoten van 2008 (Fallout 3 en Early Bioware 3D -titels), is de visie uniek. Terwijl hij een traditionele campagnestructuur heeft met een lineair hoofdverhaal en side -quests, zijn de RPG -systemen opmerkelijk gestroomlijnd. Dit maakt het ongelooflijk toegankelijk, zelfs voor RPG -nieuwkomers.
Slechts zes hoofdvaardigheden regelen gezondheid, kracht en snelheid. Wapenschade is de enige significante stat; Armor en accessoires missen vergelijkbare statistieken. Vechten, hoewel vaak, is heerlijk luchtig, versterkt door creatieve spellcasting (zoals de hilarische chaos -spreuk). Zelfs de dood is onbelangrijk - oplossing in een kleine XP -boete.
Fable II is het perfecte toegangspunt voor RPG -nieuwkomers. In 2008 had de enorme wereld van Oblivion misschien overweldigend gevoeld. Albion van Fable II bood echter beheersbare, onderling verbonden kaarten. Je kunt vrijelijk verkennen, geholpen door je hondengenoot, verborgen schatten, grotten en uitdagende demonendeuren ontdekken. Dit creëert een gevoel van schaal en avontuur dat de werkelijke grootte van de game overtreft. Albion's geografie is enigszins beperkend en leidt je langs lineaire paden. Het is geen wereld die is ontworpen om echt verloren te gaan, maar voor het ervaren van een levendige, bruisende samenleving.
Albion, hoewel niet zo geografisch expansief als Morrowind of Bioware's Infinity Engine Worlds, moet niet worden beoordeeld volgens die normen. Fable II geeft prioriteit aan een levende, ademhalingswereld. Beschouw het als een opmerkelijke maatschappelijke simulatie, verwant aan de Sims.
Albion werkt als een complex, organisch mechanisme. Burgers worden wakker, werken en slapen, met stadscriers die dagelijkse evenementen aankondigen. Elke burger bezit een unieke persoonlijkheid, die reageert op uw acties via een uitgebreide bibliotheek met gebaren. Je kunt ze met vriendelijkheid charmeren of weer afstoten met grofheid. Fable II creëert meesterlijk reactieve NPC's en een echt levende stad, in tegenstelling tot elk ander spel.
Hoewel je personage een held is, is Fable II het meest aantrekkelijk als je jezelf onderdompelt in zijn samenleving. U kunt eigenschappen kopen en beheren, verschillende banen werken (houtsnij en smeden zijn verrassend rustgevend!), Woo NPC's en zelfs een gezin stichten. De individuele elementen voelen kunstmatig aan, maar het algehele effect is opmerkelijk realistisch.
Een goed geplaatste scheet kan een pub in oproerte gelach sturen.
Weinig RPG's hebben dit gerepliceerd. Zelfs Baldur's Gate 3 mist de organische romances en onroerendgoedmarkt van Fable II. Red Dead Redemption 2 biedt echter een vergelijkbare, zij het meer gepolijste, ervaring. De gedetailleerde wereld bevat reactieve NPC's die je acties onthouden, vriendelijkheid belonen of grofheid straffen. Als de nieuwe fabel zijn wortels wil eren, zou het moeten leren van de Living World van Red Dead Redemption 2, in plaats van de huidige RPG's op tafel te bootsen.
Playground Games moeten ook Fable's unieke Britse humor, geestige satire en een memorabele cast van personages behouden (gezien met Richard Ayoade en Matt King in trailers). Cruciaal is dat ze Lionhead's benadering van goed en kwaad moeten behouden.
Peter Molyneux, de oprichter van Lionhead, is altijd gefascineerd geweest door de goede versus slechte dichotomie. Fable II omarmt echter een grimmige binaire keuze - goed of puur kwaad, zonder grijs gebied. Dit komische extremisme is duidelijk in quests die extreme keuzes bieden (bespaar kinderen of verbrand ze levend). Hoewel deze aanpak simplistisch in vergelijking met moderne RPG's, werkt briljant. De reactieve wereld van de game weerspiegelt uw keuzes en vormt uw reputatie. Het binaire morele systeem van Fable II zorgt voor echt extreme speelstijlen, iets waar veel moderne RPG's moeite hebben om te bereiken.
Of Playground Games deze essentie vastleggen valt nog te bezien. De recente gameplay -beelden, terwijl ze een gedetailleerde wereld presenteren, brachten de geest van fabel niet volledig over. De glimp van een dichte, levendige stad biedt echter hoop.
Deze nieuwe Albion lijkt veel opener dan zijn voorgangers. Het korte stadsschot, vol leven, suggereert dat Playground Games de maatschappelijke simulatie van Fable II heeft bewaard. Ik verwacht gretig op interactie met zijn burgers, van speelse grappen tot romantische ontmoetingen.
Maar dit alles is een jaar weg. In de tussentijd, herzien Fable II. De charme en unieke kwaliteiten benadrukken wat speeltuinspellen moeten behouden. We hebben geen fable opnieuw bedacht als een hitcher of Baldur's Gate -kloon. We hebben fabel nodig om fabel te zijn - farts en zo.
